Maandag 17 augustus 2020
Ken jij dit ook? Je stapelt taken en klusjes op tot de berg niet te overzien is? Lees verder en ontdek de 7 meest effectieve tips die jouw uitstelgedrag laten verdwijnen!
Je hebt op je takenlijst opdrachten die je liever niet doet. Wat doe je? In plaats van ze aan te pakken verzet je ze naar een latere datum.
Soms zie je het nut van taken niet in. Jouw werkgever legt ze op of je vindt zelf dat je een taak moet doen! Iedereen doet het toch? Denk maar aan de huishoudelijke klussen of de administratie, die er na een zware werkdag niet bij kunnen. Je energie is op. Dus kruip je gezellig in de zetel voor de televisie, terwijl de stapel onafgewerkte klusjes en taken groeit.
Of… jouw werkgever geeft maar taken bij, en jij kan je grenzen niet aangeven. Je durft hem niet tegenspreken uit angst je job te verliezen.
Je hebt het moeilijk om je werk in te plannen en de tijdsduur te bepalen. De vogel in de lucht is interessanter dan het werk dat voor je ligt, afleiding in alle soorten en gewichten!
Faalangst kan ook een oorzaak zijn dat de berg opdrachten groter wordt. Liever niets doen dan de nodige stappen zetten met het risico te mislukken. Angst voor kritiek weerhoud je ervan aan de slag te gaan. Herkenbaar?
Je leest het goed. Sta even stil. Heb jij angst om succesvol te zijn? Vreemde vraag denk je? Wie wil er nu geen overvloed? Juist, maar je kan ervan overtuigd zijn dat je succes niet verdient. Of je hebt angst voor de gevolgen. Iemand die succesvol is draagt een grotere verantwoordelijkheid en juist dat kan je angstig maken. De uitdrukking: ‘Kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen is ook op succes van toepassing. Hoe groter jouw succes hoe meer en hoe groter de uitdagingen zijn die op je pad komen. Ze brengen jou uit je comfortzone en dat is niet gemakkelijk, wel leerzaam.
Enkele jaren geleden droomde ik ervan om rouwbegeleiding aan groepen te geven. Alleen, ik had een probleem. Ik durfde niet voor een groep spreken. Wat deed ik? Alles wat nodig was om een rouwgroep te begeleiden stelde ik uit, met andere woorden ik vertoonde UITSTELGEDRAG!
Waarom?
Ik had angst de mist in te gaan als ik voor een groep zou staan. Wat als ik een vraag kreeg waar ik niet duidelijk het antwoord op wist? Hoe zou het zijn op het moment dat de groep emotioneel werd? Kon ik passend reageren? Wat met mijn eigen gevoelens? Hoe kon ik überhaupt mensen bereiken om een groep te vormen? Kortom, veel vragen en onzekerheden, maar bovenal angst om te falen.
Ik verzamelde al mijn moed bij elkaar en zocht antwoord op volgende vragen. ‘Hoe kon ik een einde maken aan mijn uitstelgedrag?’ ‘Wat was voor mij het grootste obstakel om mijn droom niet te verwezenlijken?’ Na een tijdje nadenken wist ik het. Het was mijn angst om te spreken voor groepen die mij verlamde om te doen wat ik zo graag wilde.
Hoe loste ik dit op? Simpel, ik volgde een cursus ‘Leren spreken voor groepen’. Tjonge, wat was dit een uitdaging! De docent gooide je dadelijke voor de leeuwen. Vanaf de eerste les stond je op het podium. Het zweet liep over mijn rug, in mijn handen vormde zich een plas en mijn knieën knikten bij elk woord dat ik uitbracht.
Bloed kwam er niet aan te pas, wel zweet en tranen. Na afloop tranen van geluk omdat ik op het podium mij er niet al te slecht vanaf had gebracht. Beter nog, ik kreeg positieve feedback. Na afloop van de cursus kon ik mijn droom uit de kast halen. Van uitstelgedrag was niet langer sprake. De rouwbegeleiding in groep werd een feit.
Was ik 100% zeker van mezelf? Neen, maar dat geeft niet, want op die manier blijf je gefocust. Er is altijd ruimte voor verbetering. Het belangrijkste was dat ik mijn uitstelgedrag een halt had toegeroepen door de juiste en nodige stappen te zetten.
Waren de opdrachten tijdens de les altijd fijn? Neen, absoluut niet, maar in het leven hoeft niet alles fijn te zijn. Accepteer de ongemakkelijke of negatieve gevoelens die de opdracht met zich meebrengt. En weet dat alles wat de moeite waard is, ook moeite kost. Zonder inspanning bereik je nooit jouw doel. Lastige momenten horen er gewoon bij. Jouw verzet en uitstelgedrag helpen je niet vooruit, integendeel, jouw gedrag maakt de berg groter en de weg naar de top lijkt verder dan hij is. Neem het ongemakkelijk voelen als een hindernis op je weg erbij en ga!
Hoe ga je dan om met moeilijkheden? Kijk naar het resultaat dat je wil bereiken. Hou je doel voor ogen. Welk gevoel ga je hebben als je je doel hebt bereikt? En wat voel je als je niet bent aangekomen, als je je doel niet hebt waargemaakt? Teleurgesteld, gefaald, mislukt? Als je de Eifeltoren wil bezoeken maar je zet niet de eerste (en de volgende) stap(en), dan zal je er nooit aankomen.
En weet je, zet NU die eerste stap want de tijd tikt en stopt niet. Onvermijdelijk gaat hij verder. Je krijgt dit leven maar één keer. Neem dit geschenk met beide handen aan en gebruik en geniet van elk moment. Doe het voor het te laat is!
Sta je voor een moeilijke of saaie taak? Heb je geen zin? Bedenk dan dat er niets goeds of slecht is aan een opdracht. Werk is neutraal. Het zijn jouw gedachten die oordelen of datgene wat je doet al of niet leuk is. En deze gedachten kan je veranderen. Kijk naar de opbrengst van de opdracht. Weet dat alles wat je doet een keuze is, ook hoe je jouw opdrachten bekijkt. Vergeet niet, aan elke keuze hangt een prijskaartje, alles heeft zijn positieve of negatieve consequentie. Niet kiezen, met andere woorden uitstelgedrag, is ook een keuze. Ze heeft positieve gevolgen op korte termijn, maar negatieve op lange termijn. De beslissingskeuze ligt bij jou!
Heb je een grote opdracht voor je liggen en weet je niet hoe eraan te beginnen? Splits ze op in kleine delen. Geef jezelf een compliment of doe iets leuks voor jezelf als je de taak hebt beëindigd.
Ook al heb je geen zin om eraan te beginnen, doe het toch, met jouw doel voor ogen lukt het je beslist wel.
Zit jouw negatief zelfbeeld in de weg en heb je geen vertrouwen in jezelf om de opdrachten die je krijgt tot een goed einde te brengen?
Falen bestaat niet. En ja, niet alles lukt, zeker niet vanaf de eerste keer. Lukt het niet dan weet je dat deze manier van werken niet de juiste is. Je hebt dus geleerd dat het anders moet. Sta op, ga verder en probeer opnieuw. Hoe vaak ben je als peuter gevallen vooraleer je kon stappen?
Na deze tips is het aan jouw om een einde te maken aan je uitstelgedrag. Welke van de bovenstaande stappen kun/wil jij vandaag in de praktijk brengen?
Weet je het niet zeker en blijf je achter met vragen? Stel ze mij! Stuur mij een mailtje! Ik beantwoord ze graag!